เรื่องของอ้อม

ไม่ใช่เรื่องของเรานะ.. แต่เป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงที่น่าสงสารมากๆคนนึงชื่ออ้อม..
วันนี้พี่ประพันธ์ส่งlinkจากpantipเรื่องของน้องอ้อมมาให้ เราก็ตามไปดูที่เวปคนค้นคน แล้วก็ไปดูvdo clipที่mcot.net

น้องอ้อมคนนี้เป็นโรคทางผิวหนังชนิดนึงที่พบยากมาก หนึ่งในล้านคนเลย..
ผิวหนังเค้าจะแข็งแห้ง ต้องลอกออกอยู่เรื่อยๆ..
ทั้งตัวเค้าก็เลยมีแต่แผลช้ำเลือดช้ำหนองเต็มไปหมด...
ดูแล้วน่าสงสารที่สุดเลย :(

เราก็ไม่รู้ว่าน้องเค้าไปทำกรรมอะไรไว้..
แต่ชาตินี้เค้าก็มีกำลังใจก้มหน้ารับกรรมแต่โดยดี..
ไม่คิดจะหนีกรรมด้วยการฆ่าตัวตาย
กำลังใจดีมากๆเลย..

เราคิดย้อนกลับมาที่ตัวเอง..
เราประมาทไม่ได้เลยนะ..
ถ้ายังต้องเกิดตายต่อไปอีกเรื่อยๆ แล้วเราไม่รู้จักทำดีไว้ทุกชาติ
ซึ่งก็ไม่มีอะไรรับประกันเลยว่าเราจะเกิดมารู้ผิดรู้ชอบไปทุกชาติ
ก็อาจจะมีซักชาตินึงที่ต้องเป็นอย่างน้องเค้าก็ได้
หรืออาจจะแย่กว่านั้นต้องไปเกิดเป็นอะไรที่ต่ำกว่ามนุษย์..
คงทรมานน่าดูเลย..

ได้ฟังเรื่องราวชีวิตคนอื่นๆที่เค้าทุกข์มากๆก็เป็นเครื่องเตือนสติให้เราได้อยู่เรื่อยๆเหมือนกันนะ
ฟังครั้งนึงเราก็คิดขึ้นมาได้ครั้งนึงว่าจะประมาทไม่ได้..
แต่อีกเดี๋ยวก็กลับไปหลงระเริงอีกแล้ว.. ^^'
ไม่ไหวเลยเรา..

...

อืมม แต่เท่าที่ดู น้องเค้ากับตายายก็เชื่อเรื่องกรรมอยู่เหมือนกันนะ..
แต่ก็อาจจะเป็นอย่างที่พี่ตุลย์เขียนที่ไหนซักที่ ที่บอกว่าคนส่วนใหญ่เชื่อกรรมก็เชื่อแบบหาเหตุผลปลอบใจตัวเอง
เหมือนกับกรรมเก่าให้มายังไงก็ก้มหน้าก้มตารับไปอย่างเดียว
ไม่ได้เชื่อแล้วเกิดความคิดที่จะพัฒนากรรมปัจจุบันให้มันดีขึ้น
เหมือนมีน้ำเกลือเค็มๆ แทนที่จะปล่อยให้มันเค็มไปอยู่อย่างนั้นก็น่าจะเอาน้ำมาละลายให้มันเค็มน้อยลง

ไม่รู้สิ.. เราอยากให้น้องเค้าลองศึกษาธรรมหรือลองปฏิบัติดูจัง..
อย่างน้อยก็อาจจะช่วยลดความทุกข์ไปได้บ้าง..
ความทุกข์ทางกายอาจจะรักษาไม่หาย แต่ใจเค้าก็ไม่จำเป็นจะต้องป่วยไปด้วยนี่นะ..
ดูน้องเค้าก็เป็นคนมีความคิดที่ดี สร้างกำลังใจให้ตัวเองเก่งเป็นทุนอยู่แล้ว
จะได้หันมาพัฒนากรรมปัจจุบันของตัวเองให้ดีขึ้นด้วย..

เรากำลังคิดว่าจะฝากแม่ส่งหนังสือกับCDของพี่ตุลย์ไปให้น้องเค้าดีกว่า.. :)
หวังว่าหนังสือพี่ตุลย์จะมีประโยชน์กับเค้าบ้าง :)