นักกีฬาตัวน้อย

มาเล่าเรื่องแข่งปิงปองต่อตามสัญญา..
tripที่ไปเมื่อweekendที่ผ่านมา จริงๆก็จะไปเชียร์พี่ชาญชัยแข่งปิงปองเนี่ยแหละ..
ไปนั่งดูเค้าแข่งอยู่หนึ่งวันเต็มๆก็เห็นอะไรมาหลายอย่างเหมือนกัน..

ที่ติดใจเรามากที่สุดเห็นจะเป็นนักกีฬาตัวน้อยคนนี้..


อายุเค้าน่าจะประมาณ6-7ขวบเอง..
จริงๆก็มีเด็กๆมาแข่งที่tournamentนี้หลายคน..
แต่เราสะดุดตาน้องคนนี้ที่สุด..
เพราะเค้าตัวเล็กสุด แล้วท่าทางเค้ามีความตั้งใจกับสิ่งที่เค้าทำเกินอายุไปมากๆเลย
เรานั่งดูเค้าเล่นอยู่นานมากกกกก..
แบบว่าเค้าตัวเล็กมากเลยอ่ะ.. หัวโผล่พ้นขอบโต๊ะมานิดเดียวเอง..
แต่ลีลาท่าทางเค้่านี่สุดๆไม่แพ้ผู้ใหญ่หลายๆคนที่มาเป็นคู่ต่อสู้เค้าเลย..

แรกๆเริ่มต้นก็เห็นเค้าเล่นสนุกดี ดูท่าทางตั้งใจมุ่งมั่นมากๆ..
ผ่านไปหลายชั่วโมง.. แข่งผ่านไปหลายmatch หันกลับมาดูอีกที..
เจ้าหนูน้อยเริ่มสีหน้าไม่ค่อยดี.. ^^'
เริ่มมีอาการหงุดหงิดเวลาเสียคะแนน..

พี่ชาญชัยบอกว่า กีฬาปิงปองเนี่ย เป็นกีฬาที่ผู้ใหญ่แข่งกับเด็กได้..
เด็กๆจะได้เปรียบผู้ใหญ่ตรงกำลังกายและความไว..
ส่วนผู้ใหญ่จะได้เปรียบเด็กตรงกำลังใจและการควบคุมอารมณ์..

เราดูน้องคนนี้เล่นๆไป.. พอเสียเข้าหลายๆลูก.. เค้าก็เริ่มปาดน้ำตา..
พอเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้.. ก็เล่นเสียอีก..
เค้าดูเครียดมาก.. เราดูแล้วอดป๋องแป๋งไม่ได้เลยอ่ะ^^'สงสาร..
เค้าพยายามเล่นต่อ..
จนไม่ไหว.. เสียแล้วเสียอีก..
เค้า็วิ่งออกไปหาพ่อกับแม่ที่นั่งอยู่ขอบสนาม.. ร้องไห้..
แม่เค้าก็แค่ส่งผ้าให้เช็ดน้ำตา..
เช็ดเสร็จ ก็วิ่งออกไปเล่นต่อ..
เค้าก็เสียอีก..
ก็วิ่งกลับมาร้องไห้.. สลับไปสลับมาอย่างนี้อยู่หลายทีเลย ^^'
คู่แข่งเค้าเป็นเด็กวัยรุ่นแล้วล่ะ น่าจะเรียนมหาลัยแล้ว..
ดูเค้าก็สงสารน้องอยู่เหมือนกัน ^^'
แต่ทำไงได้.. การแข่งขันก็ต้องเป็นการแข่งขัน..
สุดท้าย คงจะทนไม่ไหว..
น้องเค้าขอเวลานอก วิ่งออกมานอกสนาม ปีนขึ้นไปนั่งตักพ่อเค้า ซบไหล่แล้วร้องไห้..

อืมม...
เราเห็นแล้วสงสารนะ..
เราก็รู้ว่ามันก็เป็นสิ่งนึงที่เค้าต้องเรียนรู้ว่าการแข่งขันมันมีแพ้มีชนะ..
แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เด็กตัวแค่นี้เอง ทำไมเค้าถึงต้องมาอยู่ภายใต้ความกดดันอะไรมากมายขนาดนี้..
มันมากเกินไปสำหรับเค้ารึเปล่า..
กว่าเด็กคนนี้จะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ เค้าต้องแบกรับความกดดันมากมายอย่างนี้อีกกี่ครั้ง..
เด็กตัวเล็กๆจะมีกำลังใจสู้กับความกดดันได้ซักแค่ไหน..
เค้าคงจะมีความเสี่ยงกับการกลายเป็นโรคเครียดมากมายกว่าเด็กธรรมดาหลายเท่าเลย..

อืมม เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะเป็นอย่างที่เราคิดรึเปล่า..
เราก็รู้ว่าเค้าก็คงจะได้อะไรไปจากการแข่งกีฬาอย่างนี้ไปเยอะเหมือนกัน..
ข้อเสียมันก็คงต้องมีบ้าง..
พ่อแม่เค้าก็คงจะต้องชั่งดูแหละว่าข้อดีกับข้อเสียเป็นยังไง คุ้มกันรึเปล่า..
เราก็แค่เห็นแล้วอดคิดเป็นห่วงไม่ได้เท่านั้นเอง..
เห็นแล้วก็คงต้องวางอุเบกขา..
เส้นทางกรรมของใครก็ของคนนั้น..